Odeszła poetka Teresa Ferenc

Urodziła się 24 kwietnia 1934 r. w Ruszowie niedaleko Zamościa. Jako dziecko przeżyła hitlerowską pacyfikację Zamojszczyzny i śmierć rodziców, a tragiczne wydarzenia, które rozegrały się w czerwcu 1943 r. we wsi Sochy odcisnęły piętno na jej twórczości. Po wojnie ukończyła Studium Nauczycielskie w Katowicach ze specjalizacją plastyczną. W 1956 r. wyszła za mąż za poetę Zbigniewa Jankowskiego. Mieszkała wraz z mężem i córkami, późniejszymi pisarkami Anetą (Anna Janko) i Mileną (Milena Wieczorek), w Rybniku, następnie w Kołobrzegu i we Wrocławiu, a od 1975 r. w Sopocie. Debiutowała w 1962 r. wierszem „Poród” w piśmie literackim „Współczesność”. W 1964 r. ukazał się jej pierwszy tom wierszy „Moje ryżowe poletko”. Opublikowała ponad dwadzieścia zbiorów poezji, m.in. „Zalążnia (1968), „Godność natury” (1973), „Ciało i płomień” (1974), „Małżeństwo : erotyki” (1975), „Wypalona dolina” (1979), „Pieta” (1981), „Grzeszny pacierz” (1983), „Nóż za ptakiem (1987), „Kradzione w raju : wiersze o miłości” (1988), „Boże pole” (1997), „Stara jak świat” (2004), „Ogniopis : wybór wierszy” (2009), „Widok na życie” (2012). Jej utwory ukazały się w kilkudziesięciu antologiach w Polsce i na świecie. Otrzymała wiele nagród, m.in. nagrodę im. Stanisława Piętaka (1979), nagrodę im. Brata Alberta za twórczość poetycką o charakterze religijnym (1989), nagrodę im. Włodzimierza Pietrzaka (1995, „za poezję będącą artystycznym świadectwem pokonanej rozpaczy”), medal księcia Mściwoja (1999), nagrodę Artusa (2004), nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska (2004, 2009), nagrodę Prezydenta Miasta Sopotu (1991, 2004, 2009), nagrodę Marszałka Województwa Pomorskiego (2009), medal im. ks. Jana Twardowskiego (2015), medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2016).

Więcej informacji